Zuur-base urinetest Zelftest

Laboratorium analyse van de buffercapaciteit van 5 urinemonsters in het verloop van de dag. Ter beoordeling van een gestoord evenwicht in de zuur-base huishouding.

Het zuur-base evenwicht zorgt voor een optimaal verloop van de belangrijke fysiologische processen in het menselijk organisme, zoals de ademhaling, de spijsvertering, de excretie, het immuunsysteem en de hormoonhuishouding.
Zure of zuurvormende voeding, fast food, gebrek aan lichaamsbeweging, spijsverteringsstoornissen, competitieve sporten, verhoogde afbraak van eiwitten in de stofwisseling, toxinen uit het milieu, stress en een verstoorde uitscheiding van zuren via de nieren, darmen en de huid verstoren de balans tussen de vrijzetting van zuren en basen in het lichaam en bevorderen het ontstaan van een “latente of chronische acidose.
Een latente of chronische acidose” is een toestand waarin er sprake is van een afgenomen buffercapaciteit en een beperkt opslagvermogen van zuren in het weefsel (de pH van het bloed blijft constant!).

Het principe van de zuur-base titratie volgens Sander is gebaseerd op de bepaling van de buffercapaciteit middels 5 urinemonsters in de loop van de dag. Het principe van de laboratoriumanalyse is een wisselende titratie tussen natronloog en zoutzuur en de aansluitende berekening van de aciditeitcoëfficiënt.

De aciditeitcoëfficiënt (AQ) is een maat voor de buffercapaciteit van urine. Uit de vijf aciditeitcoëfficiënten wordt de gemiddelde AQ berekend. Voor beoordeling van het zuur-base evenwicht wordt primair het profiel van de dagelijkse curve benut, die idealiter een wisseling van zuur- en basepieken weergeeft.

De resultaten van de zuur-base titratie volgens Sander dienen als voorwaarde voor de evaluatie van het zuur-base evenwicht en het uitwerken van een persoonlijk therapieadvies.

Voedingsadviezen, alsook de suppletie van natriumbicarbonaat en andere orthomoleculaire therapieopties vormen de belangrijkste interventiemaatregelen
bij een verstoorde zuur-base-verhouding.

De uitslagen moeten met een arts of therapeut worden besproken.

Indicaties:
– gebrek aan vitale stoffen
– chronische uitputting, vermoeidheid
– spierspanning
– rug- en nekpijn
– huidziekten
– broze haren en nagels
– cellulitis
– chronische ziekten zoals jicht, reumatoïde artritis en osteoporose
– diabetis mellitus
– nierfunctiestoornis
– tumoren
– prestatiezwakte bij sporters